woensdag 27 maart 2013

#4 Privacy of "Doe eens gek"

Nou.
Puh.
Privacy.
Jaja.
Het is me wat zeg.

Privacy.

Moet ik daar ook wat over zeggen? Over privacy? Dat ik, zoals de tekst bij dit Ding voorstelt mezelf Google en dat ik dan vervolgens verrast roep "Oh, dat er zoveel bewaard wordt!" of "Gut zeg, het is maar goed dat ik geen informatie over mezelf prijsgeef in een tweet of blogtekst, de hele wereld kan het lezen".

Duh.

Als ik naar het station loop kom ik zeker 6 beveiligingscamera's (check) tegen die me filmen. Op het station koop ik koffie met mijn pinpas (check). Ik houd mijn ov-kaart voor een paaltje (check). In Heerhugowaard stap ik uit, houd hetzelfde kaartje voor een paaltje (check) en haal mijn fiets uit de stalling met weer een ander kaartje (check). En de hele tijd staat mijn mobiele telefoon aan (continue check).

Privacy is een groot en nastrevenswaardig goed. Alleen bestaat het nauwelijks. Is dat erg? Ja, dat is erg.

*zucht*
Dit schiet niet op zo.

Ik snap best dat privacy een Ding is. Alleen, dit is een verdiepcursus en ik neem daardoor aan dat mensen die deze cursus doen niet voor het eerst nadenken over privacy en het internet. Ik, en ik bedoel dat niet arrogant of wijsneuzerig, doe dit internetgedoe al sinds de tijd van externe, gierende inbelmodems, de tijd van Netscapebrowsers en verbindingen die zo langzaam waren dat je het laden van plaatjes maar uitzette omdat de pagina anders nooit op je scherm kwam. Dus, ik weet het nu wel. Echt.

Privacy is een groot goed, en je moet daardoor opletten met wat je allemaal op het internet laat verschijnen. Zo goed?

Maar, ja er is een maar.

De hang naar privacy, naar het niet laten doorschemeren van persoonlijke meningen of het niet vertellen over persoonlijke ervaringen kan ook te ver gaan, of misschien beter, dat kan ook jammer zijn. Ik lees veel teksten op het internet, persoonlijke blogs maar ook blogs van bijvoorbeeld bibliotheken.
Persoonlijke blogs, in ieder geval die blogs die graag lees, koppelen een eigen stijl met meer algemene onderwerpen. Persoonlijke meningen, ervaringen worden verweven met algemenere dingen. Dat maakt die blogs leesbaar. Soms ben ik het er mee eens, soms wil ik iemand met het schuim op mijn lippen door het beeldscherm trekken, dat maakt niet uit. De tekst die ik lees is van iemand en die iemand is duidelijk waarneembaar in de tekst.
Hoe anders is dat vaak met algemene bibliotheekblogs. De bloedeloze, meningvermijdende zinnen staren je tegemoet. Hier een algemeenheid, daar een platitude. Nergens een persoonlijkheid. Nergens een iemand. Gaap!

En ik weet het, de blogtekstjes die ik voor het werk schrijf zijn vaak ook zo. Maar ergens vind ik dat dat anders zou moeten. Ergens vind ik dat teksten, ook die van een bibliotheek, meer zouden moeten zijn dan een zielloze verzameling op safe spelende zinnen. Bibliotheken en de mensen die er werken vinden allemaal ergens iets van. In het echt heeft iedereen een mening. Alleen in de teksten die worden afgescheiden merk je daar vaak niets van. En dat lijkt me jammerlijk.

Bibliotheken gaan over verhalen, maar als ze zelf alleen maar saai, onpersoonlijk marketingtechnisch veilig proza blijven produceren lijkt het er niet op alsof ze zelf een verhaal te vertellen hebben.

Nou ja, als je een beetje je best gaat ook het laatste stuk wel over privacy. Misschien.

Liedje. Toen dit tekstje nog alleen over het Ding ging kwam ik niet verder dan iets van The Eurythmics. Maar dat kwam door 1984. En het, nogal slechte lied bleek "sex crimes" te heten. Wat me weer wat anders lijkt.

Over het liedje dat er nu bij staat, over het moment, schreef ik eerder al een tekstje. Kijk, ik weet ook wel dat ik niet 's werelds meest uitgelaten persoon ben. Maar soms kan het geen kwaad jezelf eens te laten gaan (rond 3:30 en nee, ik ben niet in beeld maar als het wel zo was geweest had ik er niet mee gezeten). En misschien moeten we niet me z'n allen gaan staan springen op het werk. Maar wat meer persoonlijkheid in de tekstjes, dat kan denk ik geen kwaad.

Doe eens gek.


11 opmerkingen:

  1. Zo die zit opgelucht?
    Ik ben er (nog) wel zo een die er moeite mee heeft. Niet dat neel mensen mij volgen of zullen opzoeken op internet. Maar goed her idee dat alles bewaard blijft dat zit mij nog het meeste dwars. Afijn filmpje op verdiepsite gezien, helpt niet echt maar wel een doordenker.
    Ga het nog verder verdiepen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, een beetje.

      Kijk, ik had t natuurlijk ook allemaal genuanceerd op kunnen schrijven. Dat je zelf, op je eigen blog, t vooral helemaal zelf moet weten maar dat t jammer is dat bibiotheekblogs/teksten soms wat onpersoonlijk overkomen. Maar dat schrijft niet lekker en ik ben niet zo van de nuance.

      O, en trouwens, ook de leuke dingen blijven bewaard.

      Verwijderen
  2. Nooit gedacht ooit nostalgisch te worden over internet.
    Ga zo het downloaden van plaatjes in mijn browser uitzetten... of kan dat al niet meer?

    Nog meer waardeer ik persoonlijke noten die voor meererlei uitleg vatbaar zijn.
    Dubbele bodems tussen de regels door - dan heb ik ook nog wat te denken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Och Paul, weet je nog dat ze zeiden "Nee, het is nu wat traag want Amerika wordt wakker en gaat online"? Of je dat uit kan zetten weet ik niet meer. Misschien moet je er een #dtv aan wagen?

      Ik vast wat nadenken over toekomstige dubbele bodems. Als het jou nou aan het denken krijgt in die ivoren kantoorbunker daar in Hoofddorp ...

      Verwijderen
  3. Alles blijft bewaard. Dat realiseren zich een hoop mensen niet. zeker die jongeren die ik bij het JA wel eens bezig zie. Vorig jaar was Twitter daar een hype en ze posten echt van alles. Zinloos, maar ook traceerbaar, je leven lang blijven die 'domme'opmerkingen je achtervolgen..
    Mening-loze blogs zijn inderdaad saai. Een te uitgesproken mening hebben wekt irritaties op.
    Op zoek naar de gulden middenweg ?

    Erg gelachen trouwens om jouw intro ! Zo waar !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bibliotheken komen vaak op de saaie menigsloze weg terecht, al klinkt iets als de gulden middenweg ook best saai. De teksten doen me vaak denken aan een industrieterrein. Daar kun je dagelijks langs fietsen en op een dag vraag je je af "Dag gebouw, stond dat er gister eigenlijk ook al?".

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een erg duidelijke, gekleurde mening op een bibliotheek-blog klinkt ja...wat...als iets waarmee je last kan krijgen? Mensen onbedoeld voor het hoofd stoten ? Aan de andere kant, is dat niet erg misschien en gaan bezoekers dan nadenken over wat je schrijft.
      Alhoewel het ws wel lastig is om als 'bibliotheek' een en dezelfde mening te hebben. Kijk in ons pand, we zijn met 11 en hoe vaak zijn we het niet eens met elkaar ;-)

      Verwijderen
  5. Ik kan me niet herinneren dat we t de laatste tijd ergens over eens waren/zijn. Dus heb je gelijk dat dat misschien niet al te duidelijk moet worden weergegeven.

    Maar, bv, rond kerst zag ik bij de V&D een keurige mevrouw bladeren in die 50 tinten boeken, achter haar stond haar man, de blik in zijn ogen stond op radeloos, of hulpeloos en het leek alsof hij "Nee, dat niet" wilde roepen(al kan ik dat er zelf van gemaakt hebben natuurlijk). Van die observatie had best een leuk stukje gemaakt kunnen worden, dat de vloer aanveegde met die pornokitsch boeken.
    Ik bedoel niet, of niet alleen dat we overal een tegendraadse mening over hoeven te verkondigen. Maar wel dat het best eens van uit een andere hoek zou kunnen. Net wat prikkelender. Al is prikkelender misschien niet t goede woord om te gebruiken in een alinea waar ook 50 tinten in worden genoemd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het is gelukkig altijd zo dat jij van alles iets vindt. Zou toch heel ongemakkelijk voor ons zijn als je geen mening meer zou hebben.Wat moeten we dan. Misschien inspireert dit stukje ons ook om wat meer over onszelf te schrijven en wat kritischer te worden.
    Ik kijk nu al uit naar je volgende stukje over Istagram....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Eens. De blogteksten worden veel te vaak als een websitetekst geschreven. Netjes volgens de regels en vooral niet aanstootgevend. Hoe vaak ik niet roep, "zet er je foto bij en onderteken met je eigen naam". Op hoeveel bibliotheeksites zie je foto's van de mensen die er werken? Nee wordt vooral niet persoonlijk. Want wie weet wat er met je foto gebeurt. Of "ik sta nooit leuk op foto's"...

    Overigens waarom dit ding in de VerdiepDingen zit is omdat 23Dingen te veel over tools ging en niet over de begrippen en principes daarachter. Terwijl daar vaak wel de discussie over ging. Ik ga niet op Facebook, want... Daarom vond ik het belangrijk dat die onderwerpen wel behandeld worden en heb ik ze in 23Dingen nieuwe stijl en VerdiepDingen opgenomen. Puur om mensen daar eens stil bij te laten staan. De keuzes, daar zijn mensen vrij in, maar wel vanuit kennis en niet vanuit onderbuikgevoelens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, die foto's zijn hier ook een pijnpuntje. Ooit hadden we, kortstondig een pagina met medewerkers en hun gezicht, werkzaamheden en werkmail op de website. Helaas was die pagina verdwenen nadat ik een keer terug kwam van vakantie of zo.
      We moeten t daar maar weer eens over hebben, deze cursus is daar dan een mooie aanleiding voor.

      En van dat behandelen heb je gelijk hoor, t is goed dat dat uitgebreider gebeurt dan in de 23dingen. Als ik er vraagtekens bij zet in mn tekstje dan is t dag gewoon omdat de zinnen lekker liepen en ik wellicht even wilde stangen. Zo ben ik, dat weet je.

      Verwijderen